Nakon kraće borbe sa posledicama teške bolesti završilo se ovozemljsko putovanje voljenog oca i djeda, uglednog prosvetnog radnika, društvenog aktiviste i publiciste Đorđija-Đoka Božovića. Bio je čovjek izuzetne erudicije i obrazovanja: Gimnazijsko školovanje završio je u Baru i Cetinju, a Prirodoslovno-matematički fakultet u Zagrebu za svega dvije godine. Započeo je i studije Ekonomskog fakulteta u Beogradu koje nije dovršio jer je, bez ikakve krivice, uhapšen u prijestonici tadašnje Jugoslavije i zatvoren u logoru Goli otok. U ovom poznatom kazamatu mučenički je i časno proveo nekoliko godina.
Nakon završenih studija geografije posvećuje se predano prosvetnom radu i ostvaruje veoma uspješnu karijeru. Radio je kao profesor Gimnazije u Baru, Tehničkoj školi u Banja Luci i Brčkom kao i profesor na Radničkom univerzitetu u tom gradu. U ovom periodu naročiti doprinos dao je na polju andragoškog obrazovanja odraslih, kroz pisanje naučnih radova i organizacijom brojnih naučnih i stručnih skupova i edukacija. Bio je i direktor Škole za osnovno obrazovanje odraslih, direktor Centra za opšte obrazovanje i kulturu, kao i rukovodilac punkta Više radničke škole.
Svoj profesionalni put nastavlja u Podgorici tj. tadašnjem Titogradu, gdje u Skupštini opštine četiri godine radi na organizaciji rada srednjih škola, a tri godine obavlja dužnost Sektretara zajednice obrazovanja. Potom obavlja funkciju savjetnika za unapređenje nastave geografije u Zavodu za školstvo, da bi na mjesto Direktora ovog Zavoda došao 1979. godine. Posebno se bavio programiranjem i planiranjem nastavnog rada u osnovnim školama, te primjenom savremenih metoda i oblika u nastavnoj praksi. Profesionalni put završava kao direktor Osnovne škole „Vuk Karadžić“ u Podgorici sve do penzionisanja 1996. godine. Bio je član upravnog odbora Geografskog društva Crne Gore i Saveza geografskih društava SFRJ, kao i član upravnog Saveta radničkih i narodnih Univerziteta SFRJ.
U toku profesionalne karijere i u penziji bio je aktivan društveni poslenik kao predsjednik Udruženja Crmničana „13. jul“ kao i na mjestu prvog čovjeka Udruženja potomaka boraca i dobrovoljaca u Prvom svetskom ratu.
Objavio je na desetine naučnih radova u stručnim časopisima, kao i dvotomno svjedočanstvo o svom boravku na Golom otoku pod nazivom „Zločin u ime naroda“ gdje je ovjekovječio svoj boravak u tom zatvoru, kao i imena i biografije svih Crmničana koji su bili zavorenici tog mučilišta. Svom zavičaju odužio se i obimnom studijom „Crmnica u raljama satane“ u kojoj po ocjeni struke veoma objektivno obrađuje period 1941-1945. u ovoj oblasti. U ovoj knjizi je predanim radom uspio da sabere imena i podatke o svim Crmničanima koji su položili svoj život za otadžbinu u Drugom svetskom ratu bez obzira na kojoj strani ideološkog raskršća su se našli.
Kroz brak sa Ankom, uglednom medicinskom poslenicom KBC-a u Podgorici, dobio je dvoje djece: uglednu advokaticu Lidiju i oficira u penziji Gorana. Imao je radost da u starosti pored unuka Nemanje, Pavla, Josifa, Davida i Avrama dočeka rođenje i praunučadi Anke i Ilije.
Vječan mu spomen i Carstvo nebesko!
