U Gospodu se danas, u ranim jutarnjim satima, u KBC „Dr Dragiša Mišović” u Beogradu, upokojio Preosvećeni Episkop valjevski g. Milutin. U ovu zdravstvenu ustanovu je Vladika bio smešten, kako je 26. marta izvestila Eparhija valjevska, zbog potvrđenog prisustva korona virusa.
ŽIVOTOPIS NJEGOVOG PREOSVEŠTENSTVA EPISKOPA VALJEVSKOG
G. MILUTINA (KNEŽEVIĆA)
Za Episkopa obnovljene Valjevske eparhije izabran je na Majskom zasedanju Svetog Arhijerejskog Sabora Srpske Pravoslavne Crkve, a ustoličen 24/11. septembra 2006. godine u Hramu Vaskrsenja Hristovog u Valjevu.
Rođen je 10. januara 1949. godine u selu Mijači, nadomak Valjeva, od oca Milorada i majke Cvete (rođ. Petrović). Na krštenju dobija ime Mihailo, a ovu Svetu tajnu prima u manastiru Pustinja, znamenitoj pravoslavnoj svetinji za koju je do današnjih dana izuzetno vezan.Osnovnu školu učio je u selu Poćuta. Sa 14 godina odlazi u manastir Kaona gde biva iskušenik do 26. oktobra 1963. godine, kada od tadašnjeg Episkopa šabačko – valjevskog Jovana (Velimirovića), bratanca Svetog Vladike Nikolaja Lelićkog, prima monaški postrig u manastiru Petkovica, dobivši ime Milutin po vladaru iz svetorodne loze Nemanjića, jedom od najvećih ktitora u hrišćanskoj istoriji. Sutradan, na praznik Svete Petke, u istom manastiru rukopoložen je u čin đakona, a na Mitrovdan u Osečini u čin jeromonaha.
Godine 1967. odlazi u dvogodišnju monašku školu manastira Ostrog. Uspešno je završava, vraća se u manastir Kaona, gde postaje namesnik i paroh.
Srednjoškolsko obrazovanje stekao je u Bogosloviji „Sveti Sava“ u Beogradu. Studije otpočinje na Pravoslavnom bogoslovskom fakultetu u Beogradu da bi, nakon završene prve godine, otišao u Sjedinjene američke države na PBF „Sveti Sava“ u Libertvilu, gde je sa uspehom diplomirao. Šest meseci obavljao je dužnost sekretara Eparhije kanadske, a narednih šest paroha u Nijagari. Potom se vraća u Kaonu na mesto nastojatelja manastira. Zajedno sa manastirskim bratstvom, svojim angažovanjem doprineo je svekolikom napretku svetinje.
Godine 1979. poklonio se Grobu Hristovom u Jerusalimu. Činom sinđela, Episkop Jovan (Velimirović) odlikovao ga je 1981., a protosinđela 1987. godine. Naslednik Vladike Jovana na tronu Eparhije šabačko – valjevske, Episkop Lavrentije (Trifunović) 1994. godine unapređuje ga u čin igumana, a 1998. u čin arhimandrita. Starešina kaonske obitelji postaje 1996. godine, kada mu Vladika Lavrentije na staranje poverava i manastir Lelić, koji time postaje metoh Kaone.
Dužnost arhijerejskog namesnika posavotamnavskog obravljao je od 1999. do 2003. godine, kada postaje arhijerejski zamenik. Na tom položaju zatiče ga izbor za Episkopa australijsko – novozelandskog. Nakon tri godine službovanja na „petom kontinentu“, odlukom Svetog Arhijerejskog Sabora SPC vraća se u zavičaj, na tron Eparhije valjevske, ponovo vaspostavljene nakon 200 godina.
Velika radost i uteha je biti u blizini dva gorostasa, Svetog Vladike Nikolaja i Ave Justina. Tu su slavni Nenadovići, Vojvoda Živojin Mišić. Na nama je da budemo dostojni potomci i da nas se oni ne postide pred Bogom, a mi pred njima- rekao je Vladika Milutin prilikom ustoličenja na Svetoj Liturgiji, koju je služilo više arhijereja SPC u Hramu Vaskrsenja Hristovog, sabornoj valjevskoj crkvi na ušću Gradca u Kolubaru.
Episkop Milutin (Knežević) poznat je kao odličan organizator i vrstan besednik. Napisao je i mnoštvo članaka, objavljenih u važnim teološkim časopisima.
Večan spomen Vladiki Milutinu.
Izvor: Radio Slovo ljubve
