Podrška Mitropoliji crnogorsko primorskoj, Eparhiji budimljansko-nikšićkoj i vjernom narodu u Crnoj Gori, stigla je i iz ruske carske prestonice Sankt Peterburga (Petrograda) u odbrani i u očuvanju svetinja.
Uz blagoslov sveštenika Ruske pravoslavne crkve, koji su takođe prisustvovali skupu u organizaciji Srba iz Crne Gore: Nikole Kasalice, Save Bulića, Luke Radojevića, Marka Blečića, Miodraga Ljujića, Vuka Kasalice i braće iz Srbije i Republike Srpske, okupila se ispred zdanja Isakijevskog sabora da pruži punu podršku sveštenstvu MCP i Eparhije budimljansko-nikšićke i vjernom narodu u Crnoj Gori da istraju u odbrani svetinja.
Okupljeni su poručili da donošenje anticivilizacijskog, antidemokratskog zakona predstavlja udar u temelje istorijske i savremene Crne Gore, čiju su duhovnu vertikalu i državnost neumornim pregalaštvom izgrađivali mitropoliti iz kuće Petrović Njegoš, a nastavljali njihovi dostojni naslednici na mitropolijskoj stolici. Posebno su naznačili značaj duhovne misije mitropolita Amfilohija Radovića i Episkopa Joanikija Mićovića i Metodija Ostojića koji su zajedno sa sveštenstvom i vjernicima u Crnoj Gori dali i daje nemjerljiv doprinos u duhovnoj obnovi CrneGore i njenom uvažavanju u pravoslavnoj Vaseljeni. Izrazili su i nadu da će pravni tim Mitropolije crnogorsko-primorske i eparhije budimljansko-nikšićke i uspješno okončati pregovore sa timom Vlade Crne Gore, kako bi se sveštenstvo Srpske Pravoslavne Crkve i njenih eparhija u Crnoj Gori vratilo svojim redovnim poslovima u punom kapacietu.
Osim suštinske podrške koja stiže iz Sankt Peterburga, treba podsjetiti na istorijske odnose koji su vjekovima gradili mitropoliti iz kuće Petrović Njegoš sa carskom Rusijom. Veze datiraju od početka 18. vijeka, a utemeljio ih je mitropolit Danilo Petrović, duhovni velikodostojnik koga je u zvaničnu audijenciju 1715. godine primio ruski car, Petar Veliki. Ruski car je tom prilikom izdao ukaz o materijalnoj pomoći Crnoj Gori. Ukazom se car obavezao na redovnu dvogodišnju isplatu Cetinjskom manastiru u iznosu od 500 rubalja. Misija mitropolita Danila pokazaće se da je imala presudnu ulogu u daljoj borbi Crnogoraca za emancipaciju od turske okupacije. Utemeljenjem duhovnih i državnih veza u vidu zaštitničke uloge od strane Rusije, Crna Gora je dobila saveznicu koja će budno i predano čuvati slobodu i integritet podlovćenske Crne Gore i pružati podršku političkom programu koji je ustanovio mitropolit Danilo. Njegovi naslednici na mitropolitskoj stolici produbljivaće ustanovljene veze, a najznačajniji doprinos takvoj orijentaciji daće Mitropolit Crnogorsko-primorski Skenderijski, Egzarh Pećkog Trona Vasilije Petrović (1710-1766). Mitropolit Vasilije je u periodu od 1752. do 1766. godine tri puta boravio u Rusiji. Osim prijema kod najviših crkvenih velikodostojnika, ukazana mu je počast da 31. marta 1754.godine služi svetu liturgiju sa dva arhimandrita i mnogobrojnim sveštenstvom u u pridvornoj crkvi u Moskvi. Tom prilikom se „Velika Jelisaveta Petrovna izvolela pričestiti iz njegovih ruku“. U Moskvi je iste godine štampao i objavio prvu „Istoriju o Crnoj Gori“, djelo koje je posvetio ruskom vicekancelaru Mihailu Ilarionoviču Voroncovu. Tokom poslednjeg boravka po redu u Rusiji, 10. marta 1766. godine, mitropolit Vasilije Petrović se predstavio u Gospodu.
Uz najviše crkvene počasti, zemni ostaci mitropolita Vasilija su pohranjeni u Blagovještenskoj crkvi u Petrogradu, koja pripada kompleksu Larve Svetog Aleksandra Nevskog.
Tradicija dobrih odnosa koju su zasnovali mitropoliti Danilo i Vasilije, nastavljeni su za vrijeme Mitropolita Petra I, Petra II, Knjaza Danila, kralja Nikole i njihovih savremenika iz dinastije Romanov. Izdašna ruska pomoć bila je od odlučujućeg značaja za održavanje duhovnog života i realizaciju planova državne politike i izgradnju državnih institucija. Kada su prilike dozvoljavale, obred rukopoloženja crnogorskih mitropolita vršen je od strane velikodostojnika Ruske Pravoslavne Crkve. Rukopoloženje mitropolita Petra II Petrovića Njegoša za arhijereja, obavljeno je u Petrogradu na Preobraženje 6. avgusta 1833. godine. Činu rukopoloženja prisustvovao je ruski car Aleksandar I i članovi Sinoda Ruske Pravoslavne Crkve. Na izgradnji međudržavnih veza posebno mjesto pripada knjazu i kralju Nikoli. Za vrijeme svoje vladavine nastojao je da osnaži i produbi veze između Crne Gore i Rusije. Za takav odnos prema carskoj Rusiji, ruski car Aleksandar III Romanov ga je, prilikom audijencije na carskom dvoru u Petrogradu 1889. godine, počastvovao čuvenom zdravicom u kojoj je između ostalog istakao: „Pijem u zdravlje Knjaza Crnogorskog, jedinog iskrenog i vjernog prijatelja Rusije“.
Uz redovnu godišnju pomoć koju je Rusija redovno slala Crnoj Gori, ruski car Aleksandar III Romanov, pomogao je izgradnju Hrama Svetog Vasilija Ostroškog na Petrovoj Glavici u Nikšiću, osveštanog 1900. godine. Posvjećenom odnosu cara Aleksandra III Crnoj Gori i donaciji koju je opredijelio za izgradnju najsavremenije onovremene građevine u Nikšiću, mosta preko rijeke Zete, knjaz Nikola je odao zahvalnost nazvavši ga imenom ruskog cara. Novoizgrađeni most u Nikšiću završen je 1896. godine.
Saradnja između dva dvora, uspješno je nastavljena sve do krvave detronizacije carske porodice Romanov u završnici Prvog svetskog rata od strane boljševika. Sadržaj odnosa između dva naroda i dvije države, posebno njegovu korist za Crnu Goru, najbolje je izrazio Sveti Petar Cetinjski u svojoj testamentarnoj oporuci svome nasledniku Petru II gde je između ostalog istakao: „Molite se Bogu i držite se Rusije“.
Podrška koju pruža Moskovska patrijaršija Srpskoj Pravoslavnoj Crkvi u ostvarivanju i zaštiti svojih prava najbolja je potvrda vizionarske poruke ovog bogougodnika.
Neka bi Gospod dao i u ovim danima kada je čitav svijet pogođen strašnim smrtonosnim virusom, da naše svetinje u Crnoj Gori, u kojima se moli Bogu monaštvo i sveštenstvo sa svojim arhijerejima, opstanu, kako bi se u njima svi saborno okupljali i slavili ime Božije.
NE DAMO SVETINJE
Srbi iz Sankt Peterburga
