U nedelju 17. decembra 2017. godine, Njegovo Blaženstvo Arhiepiskop tiranski i sve Albanije g. Anastasije Janulatos, u čin đakona rukopoložio je diplomiranog teologa Ivana Popovića iz Vrake i Skadra, u toku Svete Arhijerejske liturgije u Sabornom katedralnom hramu Hristovog Vaskrsenja u Tirani.

Novorukopoloženi đakon je porijeklom iz poznate svešteničke kuće iz Vrake i Skadra, i potomak je srpskih sveštenika i učitelja i ispovjednika vjere u vaskrslog Hrista u Skadru i Vraki, Lazara i Veliše Popovića.

Završio je je bogosloviju i Duhovnu akademiju Svetog Vlasija u Draču. Oženjen je Ekaterinom iz Moskve, govori srpski, albanski i italijanski jezik, a služi se i engleskim i ruskim i jezikom.

Nekoliko godina se đakon Ivan Popović, sa blagoslovom Njegovog Visokopreosveštenstva Arhiepiskopa cetinjskog Mitropolita crnogorsko-primorsko, zetsko-brdskog i skenderijskog g. Amfilohija, usavršavao i kraj ćivota Svetog Petra Cetinjskog i cetinjskih svetinja. Aktivno je učestovao u životu parohije Albanske Pravoslavne Crkve pri hramu Roždestva Hristovog u centru grada Skadra, u kojoj služe sveštenici Aleksandar i Nikola Petani. Takođe, aktivno učestvuje i u crkvenom životu i pri hramu Presvete Trojice u Vraki, gdje se sa blagoslovima Arhiepiskopa albanskog g. Anastasija i Arhiepiskopa cetinjskog i Mitropolita crnogorsko-primorskog g. Amfilohija okupljaju srbi i crnogorci, a po blagoslovu Mitropolita Amfilohija bogosluže sveštenici i sveštenomonasi Mitropolije crnogorsko-primorske na srpskom jeziku.

Raduje se danas Crkva Hristova novorukopoženom đakonu, zajedno sa apostolima prvim đakonima i svetiteljima, jer dobiše još jednog novog brata, apostola Jevanđelja Hristovog.

Dobiše onoga koji će sa svojom suprugom Ekaterinom i svojom porodicom, da svjedoči, da propovijeda nauku nad naukama, da tješi, da se raduje i tuguje sa svojim narodom, i da blagodaću i ukrepljenjem Gospodnjim čuva i obnavlja ovaj skadarsko-vračanski oltar, koji je “oltar pravi” podignut “na kamenu krvavom”.

Raduju se danas skadarski i vrački oltari, stradalni i novoobnovljeni.
Raduje se drevni manastir Svetih Sergija i Vakha na Bojani i sa njime srpski kraljevi Vojislavljevići.

Raduje se na nebesima i srušeni hram Svetog Aleksandra Nevskog, na čijem je mjestu podignut oficirski dom.

Raduju se pred prestolom Božijim i oni mučenici sahranjeni na Srpskom pravoslavnom groblju sa razorenim hramom Svetih Arhangela, na čijem je mjestu Dom zdravlja.

Raduje se danas na nebesima i Sveti Jovan Vladimir Zetski, prvi srpski kralj.

Raduju se danas, rukopoloženju novog đakona Ivana, brojni preci i stradalnici roda Srbinova u Skadru i Vraki, a pred prestolom Božijim saslužuju ispovjednici protojereji Veliša, i Lazar Popović, koji je umro u albanskom zatvoru, i sveštenici Jefto Štirkić mučenik i mučenik Mihailo Štirkić, sveštenik Petar Mrenobić, i ostali sveštenici od roda Popovića, Štirkića i Mrenovića, i mnogi drugi sveštenici i sveštenomonasi skadarski i vrački, znani i neznani, sa svojim vjernim mučeničkim narodom, na nebesima, kliču Aksios!

Raduje se i ispovjednik, episkop skadarski Viktor Mihailović, izgnanik sa svojim sveštenstvom i vjernim narodom Božjim i sa mnogim drugim episkopima skadarskim kliču, dostojan.

Raduju se i 10.000 stradalih vojnika Srba – Crnogoraca, poginulih za Skadar 1913. godine, jer će im đakon Ivan paliti svijeću i kaditi svetim tamjanom, i pomilovati njihove rane neprebolne.

Raduju se i mnogi stradalnici, srbijanski vojnici iz vremena Albanske golgote ‎1916 -1918. godine.

Raduju se i stradalni srpski dobrovoljci iz Amerike, postradali potopljeni u luci Medova 1916. godine.

Raduje se i prepodobna Stefanida skadarska i vračka i bitoljska novomučenica, i ona poje, aksios.

Raduje se i ravnoapostolni svetitelj Kozma Etolski, vatreni propovjednik Evanđelja Hristova, na koga će se novi đakon Ivan ugledati u svom služenju.

Raduje se danas arhiepiskopija i sveštenstvo i vjerni narod Albanske Pravoslavne Crkve, sa radošću cijele crkve Vaskrsenja Hristovog u Tirani u kojoj je odzvanjala riječ aksios. Raduje se i sveštenstvo i vjerni narod Mitropolije crnogorsko-primorske i cijele Srpske Pravoslavne Crkve.

Raduju se divnom danu i prazniku, naša braća i sestre koji žive u Vraki i Skadru, koji hrabro brane i čuvaju vjeru prađedovsku u Albaniji, jer je plemenik njihov stao u red onih brojnih sveštenika skadarskih, koji su vjeru najsvetiju prenosili sa koljena na koljeno i predali i našem pokoljenju da je sačuvamo i predamo potomcima.

Raduju se i oni stradalnici koji su u zadnje stoljeće mukom napustili svoja vjekovna ognjišta i skadarske svetinje i nastanili se širom Srbije i Crne Gore i bijelog svijeta, ali u svom srcu ne zaboraviše i ne odrekoše se drevnog bijelog Skadra na Bojani.

Raduje se i Mitropolit Amfilohije, koji ovih dana Hrista Boga propovjeda, a u njega narod gleda u dalekoj Južnoj i Srednjoj Americi.

Raduju se i stotinah onih koje je novi savremeni apostol Crkve Hristove, Mitropolit Amfilohije, krstio tog Vaskrsa u Vraki i Skadru, prije dvadeset pet godina, 1992. godine.

Među njima, Svete tajne krštenja i miropomazanja, primio je tada i mladi Ivan Popović, a evo sada ga Gospod prima i udostojava još svetije i odgovornije službe, da i on poput bezbroj onih prije njega bude onaj koji će od Boga izmoliti ljude za Boga, i naučuti ih Putu kojim da idu u Život Vječni i ka ostvarenju cilja i smisla života.

Hirotonija đakona Ivana, rukom blaženjejšeg arhiepiskopa albanskog, još jednom svijetu pokazuje jedinstvo u Hristu Gospodu, i potvrđuje onu apostolsku riječ, da u Hristu nema ni Grka ni Jelina, a nema ni Srbina ni Albanca ni Rusa ili Japanca, nego su svi jednaki i svi su jedno u Hristu.

Neka bi pastironačalnik, Gospod Isus Hristos, uz uklik svih nas koji kličemo aksios, ukrijepio novog služitelja svetog oltara, i Crkve Njegove, đakona Ivana Popovića, na svetu i besprekornu službu a na izgrađivanje Tijela Hristovog, na mnogaja i blagaja ljeta. Amin.