- Na današnji dan, 6. septembra 1923. godine u Beogradu je rođen Petar II Karađorđević, sin kralja Aleksandra.
Kralj Petar II Karađorđević je bio najstariji sin kralja Aleksandra Karađorđevića i kraljice Marije. Kumovi su bili kralj Džordž VI od Ujedinjenog Kraljevstva i njegova supruga Elizabeta. Titula kralja mu je pripala po naslednoj liniji, pošto mu je otac ubijen u Marseju 1934. godine. Pohađao je školu u Velikoj Britaniji a iz Britanije se vratio poslije očevog ubistva i poneo je titulu Kralj Jugoslavije. Pošto je bio maloljetan, kraljevska vlast je prenijeta na Namjesništvo koje je u testamentu odredio kralj Aleksandar. Na čelu Namjesništva bio je knez Pavle Karađorđević. Kralj Petar II je zvanično na vlast došao poslije protesta 27. marta 1941. godine. Pristupanje Trojnom paktu dovelo je do velikih protesta u zemlji, koji su kulminirali 27. marta 1941. godine Kralj Petar II je ukazom proglašen punoljetnim, iako to formalno nije bio, i odmah je preuzeo vlast od Namjesništva. Vladao je samo 19 dana. Onda je Kraljevina Jugoslavija bombardovana a kralj Petar II je na predlog predsjednika vlade, armijskog generala Dušana Simovića, otišao u izbjeglištvo. Prvo je bio u Grčkoj, a zatim u Jerusalimu i Egiptu. U junu 1941. godine stigao je u Englesku. U proglasu od 16. aprila 1941. godine kralj je rekao: “Primoran da pred nadmoćnijim neprijateljem napustim nacionalno zemljište, ja ne mislim prekidati borbu. Čast zastave spašena je, ali nacionalna sloboda je u opasnosti. Ja pozivam moj dragi narod da ne klone pod udarima sudbine i da sačuva vjeru u budućnost… Uvjeren da će Bog braniti našu pravedu stvar, ja kličem: Živjela Jugoslavija i njena sloboda!“. To samo znači da kralj i vlada nijesu ni pomišljali na kapitulaciju, niti je o tome bilo govora.
Poslije Drugog svjetskog rata Jugoslavija je postala jednopartijska država pod vlašću Komunističke partije. U izgnanstvu kralj Petar II je prvo živio u Londonu sa svojom suprugom i sinom Aleksandrom, rođenim 1945. godine. Da bi Aleksandar, kao naslednik prijestola, bio rođen na jugoslovenskom tlu, tadašnji britanski premijer Vinston Čerčil proglasio je apartman broj 212 londonskog hotela“Claridges” jugoslovenskom teritorijom.
Kralj Petar II je poslednje godine života proveo je u Sjedinjenim Američkim Državama. Sahranjen u manastiru Sveti Sava u Libertvilu. Na ispraćaju jugoslovenskog kralja bilo je oko 30.000 ljudi i još 400 američkih pilota koje su kraljevi četnici spasili. Na ovom mjestu godinama se okupljala srpska emigracija. Kralj Petar II je jedini jugoslovenski lider koji je dobio priliku da govori u američkom kongresu, juna 1942. godine. Istorija bilježi da je kralj Petar II bio jedini monarhistički vladar sahranjen na teritoriji SAD.
Posmrtni ostaci kralja Petra II su 2013. godine prenijeti u crkvu Svetog Đorđa na Oplencu.
- Na današnji dan, 6. septembra 1669. godine završen je Kandijski rat.
Kandijski rat je predstavljao oružani sukob između Mletačke republike i njenih saveznika Vitezova Hospitalaca, Papske države i Francuske s jedne i Osmanskog carstva i Berberskih zemalja (teritorije u sjevernoj Africi pod vlašću Osmanlija) sa druge strane, a sa ciljem ostvarivanja vojno-političke prevlasti nad mediteranskim ostrvom Krit (Kandija). Dvadesetčetvorogodišnji sukob su činile brojne pomorske bitke na Egejskom moru i kopnene operacije u Dalmaciji. Iako je u prvim godinama ratovanja veći dio Krita bio pokoren od strane Turaka, tvrđava Kandija (danas Iraklion), glavni grad ostrva, uspješno je odolijevala tuskim napadima. Tokom opsade Kandije glavni cilj obiju strana je bilo uspješno snabdijevanje vlastitih trupa hranom i oružjem. Štaviše, Mlečani su na sve moguće načine morali da onemoguće snabdijevanje turskih trupa na ostrvu.
Ishod rata je odlučen u seriji pomorskih bitaka. Mleci su imali podršku raznih zapadnoevropskih država (uz nagovor pape i zarad oživljavanja krstaškog duha) u vidu ljudstva, bojnih brodova i vojne opreme. Iako su Mleci bili znatno superiorniji na moru u odnosu na tursku flotu, njihovi brojni pokušaji za potpunu blokadu Dardanela su imali samo djelimičan uspjeh, jer Republika nije imala dovoljno brodova da bi potpuno zatvorila moreuz i spriječila dalja pojačanja turskih snaga na ostrvu. Sa druge strane Turcima su velike probleme pravili i sukobi na sjeveru, u Transilvaniji protiv Habzburga. Dugotrajan rat je oslabio privredu Republike koja je u znatnoj mjeri profitirala od unosne trgovine sa Osmanskim carstvom. Sa druge strane, turska privreda nije počivala isključivo na trgovačkim poslovima, a u samom sukobu Osmanlije su uspjele da ojačaju svoju vlast na ostrvu prevashodno zahvaljujući snažnom vođstvu velikih vezira a što je rezultovalo velikom ofanzivom 1666. godine protiv Mlečana.
Ofanziva koja je trajala pune dvije godine smatra se najkrvavijim i najbrutalnijim dijelom ovog rata, a završena je mirovnim pregovorima prema kojima je cijelo ostrvo i grad Iraklion došao pod tursku vlast. Prema tom mirovnom ugovoru Venecija je sačuvala nekoliko manjih ostrva izvan Krita, i dobila nekoliko teritorija u Dalmaciji. Nezadovoljstvo Mlečana ishodom ovog rata dovelo je do novog sukoba (Morejski rat) nepunih 15 godina kasnije, sukoba iz koga Venecija izlazi kao pobjednik iako ostrvo Krit ostaje pod kontrolom Turaka sve do Prvog balkanskog rata i konačnog ujedinjenja Grčke.
U ratu koji se u najvećoj mjeri vodio u Dalmaciji i Boki kotorskoj (iako je osvajanje Krita bilo glavni cilj Osmanlija) učestvovala je i Crna Gora. Prvi sukobi Crnogoraca i Osmanlija desili su se u septembru iste godine, kada je skadarski sandžak-beg želio silom da naplati porez koji su Crnogorci već dvije godine odbijali da daju. U prvim godinama sukoba, dugog dvije i po decenije, Crnogorci su ratovali u savezu sa Mlečanima, ali su nakon jednog njihovog poraza, kada je splasnula mletačka ofanziva, ostavši bez oslonca u Republici, morali da pristanu na plaćanje harača Osmanlijama.
