Na današnji dan, prije deset godina, 10. novembra 2008. godine prvi put poslije 1937. godine u Šenđinu (Medovi), na mjestu strašne pogibije 387 dobrovoljaca (koji su poginuli 6. januara 1916. godine) služen je parastos njima koji su, sticajem okolnosti i prije vatrenih okršaja dali svoje živote za odbranu Vjere i Otadžbine. Parastos dobrovoljcima iz Prvog svjetskog rata, uz dozvolu i topli prijem predstavnika Albanske pravoslavne crkve, služili su protojerej – stavrofor Momčilo Raičević i sveštenik (tada đakon) Predrag Šćepanović.
Na ovaj događaj nas je, gostujući na talasima našeg Radija, podsjetio sveštenik Predrag Šćepanović paroh podgorički.
6 januara 1916. godine brod kojim su dobrovoljci pošli iz Amerike da se pridruže borbi Crne Gore i Srbije u Prvom svjetskom ratu, nadomak cilja, 500 metara od albanske obale, naišao na podvodnu minu i nestao u morskim dubinama odnoseći 387 života ljudi porijeklom iz Crne Gore koji su na zov Otadžbine pohrlili da joj pomognu.
Tih dana u Medovi su se poslednji put sastali kralj Nikola i kralj Aleksandar. – Sreli su se djed i unuk. Tada je kralj Nikola rekao teško bolesnom prestolonasledniku, kasnijem kralju Aleksandru Karađorđeviću da ode u Italiju ili Francusku da zaliječi rane, pa da se onda vrati svojoj vojsci. Prestolonaslednik mu je odgovorio: «Tamo gdje bude grob mojoj vojsci, neka bude i moj grob».
